De kwestie: horen mountainbikers thuis in natuurgebieden?

In ‘De kwestie’ belicht Roots de achtergrond van een actuele gebeurtenis, situatie of visie op het gebied van natuur. Eentje die tot ophef leidt, om precies te zijn. Deze maand, in Roots mei: mountainbiken in de natuur.

In steeds meer natuurgebieden worden mountainbikepaden aangelegd. Volgens de beheerders is dat nodig omdat er anders ‘wild’ gefietst wordt. Maar het verzet tegen de aanleg van die mountainbikeroutes in natuurgebieden groeit. Vooral omdat er nauwelijks rekening wordt gehouden met de negatieve gevolgen voor verschillende diersoorten.

Wordt er veel gemountainbiket?
In Nederland zijn ruim 230 mountain­bikeroutes en volgens de NFTU (Nederlandse Toer Fiets Unie) zijn er zo’n 330.000 mensen die mountain­biken. Dat aantal zou jaarlijks met zo’n twee procent toenemen.

Waarom werken terreineigenaren en natuurbeheerders mee aan het aanleggen van mountainbikepaden?
“Door mountainbikeroutes aan te leggen op de plekken die daarvoor het meest geschikt zijn, nemen schade en overlast in natuurgebieden af. In het verleden zagen we veel ‘wildfietsers’ in onze gebieden. Zodra er een mountain­bikeparcours is aangelegd, neemt het wildfietsen af”, zegt Marjolein Koek van Natuurmonumenten. “Ik vind dat echt een kulargument”, zegt Harry Hobo van Stichting Natuurbelang. “Dus om winkeldiefstal tegen te gaan zetten we van 8.00 tot 9.00 uur alle deuren open, zodat iedereen er op los kan stelen en dan hebben we er de rest van de dag geen last van? Als mensen illegaal door jouw natuurgebied crossen, moet je handhaven en die mensen beboeten.”

Beheerders stellen dat ze de paden zo aanleggen dat de natuur er zo min mogelijk schade door lijdt.
“Wij zijn zeer kritisch als het gaat om waar een route wel en niet mag komen. Als door een route significante schade aan natuur of verstoring van wilde dieren aannemelijk is, zeggen we nee”, stelt Marjolein Koek. De vraag blijft echter hoe wordt bepaald of er geen schade optreedt. Op een mountainbikeroute op de Sallandse Heuvelrug worden door de reptielen­ vereniging Ravon al jarenlang veel dode zandhagedissen gevonden. De lokale boswachter van Natuurmonumenten daar stelt dat dat niet zo’n probleem is, omdat elders in het gebied nog genoeg zandhagedissen overblijven.
“Dat is natuurlijk een onzinnige rede­nering”, zegt Hobo. “De zandhagedis is een beschermde diersoort, je bent als beheerder verplicht te voorkomen dat er dieren doodgaan. Als zelfs boswach­ters al zo gaan redeneren, kunnen we wel ophouden.”

De volledige kwestie ‘Mountainbikers & mountainbikeroutes in natuurgebieden’ staat in Roots mei 2021.

Tekst: Frans Glissenaar Foto bovenaan: iStock